Dag 46/47 Darwin - Barendrecht

Mijn vlucht gaat pas vanmiddag dus ik maak nog een klein rondje door Darwin met de auto langs wat caches. Rond de middag tank ik de auto weer af en rijd richting het vliegveld. Het is meer een vliegveld voor binnenlandse vluchten. Een aantal keer per week gaan er ook vluchten naar het buitenland, vooral Singapore en Bali.

Voor de binnenlandse vluchten kan je zelf je koffer inchecken maar voor mijn vlucht met Singapore Airlines naar Singapore moet ik wachten tot er personeel komt om in te checken. Dit doen ze (o.a. denk ik) in verband met de handbagage die van iedereen gewogen wordt. De van mij wordt te zwaar bevonden en na een discussie met de supervisor sta ik mijn koffers opnieuw te verdelen. Ik heb straks een vlucht met Lufthansa van Singapore naar München en omdat dat het langste deel van mijn ticket is, ben ik van mening dat die bagage-eisen gelden. Maar de supervisor zegt dat deze vlucht met Singapore Airlines is en dat hun regels gelden. Uiteindelijk ga ik maar overstag (ik hoef niet bij te betalen en dan denk ik, wat maakt het uit of het boven je hoofd ligt of in het ruim) en stop wat meer in mijn koffer. Als ik dan weer terugkom bij de balie, wordt de tweede keer m'n handbagage niet meer gewogen. Tsja...

Ik ga door de security en geef mijn laatste dollars hier uit. Dan moeten we nog een keer door de security (ook daar ontgaat mij de logica van), dus weer alle elektronica en vloeistoffen uit de handbagage. De vlucht vertrekt op tijd en zal iets meer dan 4 uur duren. Onderweg neem ik de noedels met vis die prima smaken.

De zon is onder als de landing bij Singapore wordt ingezet en het uitzicht op de haven met alle boten met hun lichten is een mooi gezicht.

Vlak voordat we gaan landen, komt het bericht dat we voorlopig nog niet mogen landen ivm het slechte weer van vandaag. Het komende half uur blijven we rondjes vliegen totdat we dat wel mogen. Ik zit in de 'binnenbocht' en ben op een gegeven moment wel een beetje klaar met de rondjes. Gelukkig gaat mijn volgende vlucht pas over 4,5 uur.

Die tijd vermaak ik me op het megagrote vliegveld. Ik neem een aantal treintjes naar andere terminals om die te bewonderen (er is bijv. een vlindertuin) en ik doe wat caches die hier op het vliegveld liggen. Een kleine impressie van het vliegveld:

Als ik weer het treintje terug neem naar mijn terminal, zie ik dat de vlucht 'retimed' is. Geen idee wat het verschil is met vertraging, maar de vertrektijd is gewijzigd van 23.45 naar 0.00 uur. Nog geen man overboord want ik heb een korte overstap op München maar hiermee haal ik het wel. 

Op dit vliegveld is de security bij de gate dus alles moet weer uit de handbagage en het water moet weggegooid worden om deze 10 meter verder weer te vullen. Bij de gate krijgen we te horen dat de vlucht nog verder vertraagd is naar 0.15 uur en dat dit is vanwege de inkomende vlucht die moest uitwijken naar Kuala Lumpur. Het weer was blijkbaar heel slecht.

Als we dan eindelijk in het vliegtuig zitten dan duurt het nog een tijd voordat we eindelijk mogen opstijgen. Het is al 1.15 als we de lucht ingaan en met een vluchtduur van 12,5 uur is de aankomsttijd 6.45 in Múnchen. Precies de tijd van mijn vlucht naar Amsterdam. Dat gaat waarschijnlijk niet meer lukken.

Uiteraard krijgen we nog een avondmaaltijd en dit keer kies ik voor de beef. Als die op is dan kan ik eindelijk even mijn ogen dichtdoen. Helaas wel zonder slaaptablet want die heb ik tijdens het herpakken van de koffers per ongeluk in m'n ruimbagage gedaan. Niet heel handig maar ook niets meer aan te doen.

Als het licht weer aangaat in het vliegtuig op zo'n 2 uur voor het landen dan heb ik niet heel veel geslapen maar ik zal het ermee moeten doen. Ondertussen is een groot deel van het vliegtuig benieuwd hoe het zit met de aansluitingen want ik ben zeker niet de enige die een vervolgvlucht heeft. De purser heeft nog geen informatie hierover. Voor de vlucht naar Amsterdam geldt dan nog 12 mensen die moeten halen dus ze geeft aan dat de kans bestaat dat er met deze vlucht op ons wordt gewacht.

Een uurtje later hoor ik dat we toch omgeboekt zijn en wel naar een vlucht die om 8.45 vertrekt. Nou dat valt nog best mee. Als ik geland ben, dan heb ik op mijn telefoon al de nieuwe boardingpass ontvangen. Ook krijg ik via een sms nog 10 euro tegoed om te besteden op het vliegveld dus dat is prima geregeld van Lufthansa!

De vlucht naar Amsterdam gaat gelukkig op tijd en snel dus voordat ik het weet, zit ik op Schiphol te wachten op m'n koffer. Ik heb zo'n tag erin zitten dus ik weet dat 'ie mee is gekomen en na een tijdje ligt 'ie ook op de band. Tijd om de trein op te zoeken en het laatste deel van de reis te maken. Om 12.00 uur ben ik weer op station Barendrecht waar m'n vader zo lief is om mij thuis af te zetten!

De reis zit er op, het waren mooie weken met heel veel hoogtepunten en gelukkig niet veel mindere kanten. Iedereen heel erg bedankt voor het 'mee'reizen en alle leuke berichtjes die ik heb mogen ontvangen. Morgen gaat de wekker vroeg want na al dat reizen moet er ook weer worden gewerkt, hopelijk met niet al te grote jetlag!

Dag 45 Darwin

Laatste volledige dag in Australië is aangebroken. Deze vakantie is echt voorbij gevlogen. Zo ontzettend veel gedaan en herinneringen gemaakt. Maar nog een dag hier te gaan in Darwin. Ik was niet van plan om hier een volledige dag te blijven dus deze dag heb ik eigenlijk ‘gewonnen’ door Katherine over te slaan. Niet echt een plan voor vandaag dus, maar genoeg te doen hier.

Ik begin bij het centrum langs het water waar ik in lange tijd weer eens uitzicht heb op water. Het is de haven van Darwin dus nog niet de oceaan maar het was al even geleden.

Ook is hier veel informatie te vinden over het bombardement in de tweede wereldoorlog waar ik het bij Adelaide River al over heb gehad. Japan had in december 1941 Pearl Harbour gebombardeerd en vanaf toen was de dreiging hoog hier in de regio. Japan had namelijk olie nodig om oorlog te kunnen voeren en zoveel hadden ze zelf niet. Dus moest dat uit Indonesie komen maar voordat ze dat konden bezetten moesten eerst de concurrenten in de buurt uitgeschakeld worden. Aan deze kant was dat dus Darwin en Timor.

Darwin en Australië dachten dat ze beschermd zouden worden door Engeland want die hadden schepen liggen in Singapore. Dus ze hadden zelf niet zoveel gedaan aan hun eigen bescherming (It can’t happen here’). Nou dat bleek niet zo’n best besluit. Overigens was na het bombardement op Pearl Harbour al besloten om deze omgeving zoveel mogelijk te ontruimen. Alleen noodzakelijk personeel en militairen mochten nog blijven. Pas in 1946 mochten de bewoners weer terug keren.

Na dit hele verhaal loop ik een rondje door het centrum van Darwin. Het is zondagochtend dus vrij rustig. Wel vallen de vele muurschilderingen op. Hieronder een kleine selectie:

Ook is alles al in kerststemming. Sinterklaas is pas gisteren aangekomen in Nederland, maar hier kan je op de foto met de kerstman. Lekker in tropische stemming. Ook Candycane Lane is al volledig ingericht.

Ik haal een lunch bij de plaatselijke Woolies en neem deze mee naar het East Point Reserve. Hier heb ik een mooi uitzicht op het centrum.

Dan heb ik wel behoefte aan wat airco en ik ga naar het MAGNT (Museum and Art Galery of the Northern Territory). Een lokaal museum met van alles wat, bijv. inheemse kunst:

Maar ook krokodil Sweetheart, die niet zo aardig was. Hij bedreigde de lokale vissers dus moest hij (ja het was een mannetje) verplaatst worden. Dat lukte niet zo goed want hij overleed daarbij en nu staat ‘ie opgezet in dit museum.

Ook een belangrijk deel is gewijd aan Cyclone Tracy. Even terug naar het bombardement van de WWII, daarna is Darwin weer helemaal opgebouwd tot een volledige stad. Tot aan kerst 1974 dan want toen kwam Tracy langs en vernielde 80% van alle huizen! Opnieuw werd iedereen geëvacueerd via vliegtuig en bussen. Dat is het lastige van Darwin, het ligt echt ver van andere grote steden vandaan. Maar opnieuw hebben ze alles weer opgebouwd maar 60% van de bewoners zou nooit meer terug keren. Vandaag de dag is het florerende stad met zo’n 140.000 inwoners, de helft van het totaal aantal inwoners in Northern Territory.

Na deze toch wel boeiende culturele dag, rijd ik terug naar het motel en start met het inpakken van de koffers. Alles pas er gelukkig makkelijk in, morgen maar even kijken wat het gewicht is. Ik ben ook al ingecheckt voor de vluchten, eerst naar Singapore en dan naar Amsterdam via München.

 

Dag 44 Cooinda (Kakadu NP) - Darwin

Nadat alles weer in de auto ingepakt is, rijd ik naar het Burrunkuy (Nourlangie) deel van Kakadu. Uiteraard is het alweer lekker warm. Als ik begin met de wandeling is het 32 graden en een uur later is het al 38 graden. Ook houden de rotsen de warmte vast, kortom als je iets wil doen dan moet het ’s ochtends en ook dan is het al (te) warm.

De oorspronkelijke bevolking heeft ook zes seizoenen hier: Premonsoon (dat is nu), Monsoon (dec-mrt), Knock’em down storms (apr), Cooler but still humid (mei-jun), Cold (jun-aug) en Hot and dry (aug-okt). Uiteraard hangt dit allemaal samen met welke dieren er zijn, wat deze dieren doen, welke planten er in bloei komen etc. Er zijn dus geen vaste data oid voor wanneer dit seizoen ingaat.

Vanochtend bezoek ik de rockart in dit gebied en deze is een stuk jonger dan die van gisteren. Een voorbeeld waar je dit aan kunt zien, is een tekening waarop een geweer te zien is.

Je mag niet van alle rockart foto’s maken, maar deze wel en hierop staat Lightning man (rechtsboven). Dit verhaal hangt samen met het vele onweer dat hier ieder jaar overtrekt. De band om hem heen is de bliksem en de hamers op zijn ellebogen en knieën de donder.

Deze tekening laat zien dat deze plek een verzamelplek was voor de verschillende families om bijv feest te vieren (dansen).

Nog een paar mooie exemplaren:

Je kan hier ook nog een stukje omhoog lopen. De rotsen hier hebben ook allemaal betekenissen in de verhalen van de lokale bewoners.

Na een uurtje ben ik weer terug bij het begin en stap dankbaar in de auto met airco. Pff die hitte ga ik thuis niet missen ondanks de kou en regen. Ik vroeg het gisteren bij het visitor centre en die ranger gaf aan, hoe lang je hier ook woont, je raakt er nooit aan gewend.

Ik rijd dan richting Jabiru en vervolgens naar Darwin. Ik stop dan nog even bij de Mamukala Wetlands. Die staan nu nog niet onder water dus nog niet heel veel vogels te zien, maar wel heel veel kaketoes.

Dan is het tijd om het laatste stuk van deze vakantie te gaan rijden naar Darwin. Podcast op en gaan, nog wel even een stop bij het toegangsbord en er moet ook nog een cache gevonden worden.

In Palmerston kom ik weer terug in de bewoonde wereld en ga naar een winkelcentrum. Wat een drukte ineens weer na 1,5 week rust. Ik haal nog even de laatste boodschappen voordat ik incheck in m’n hotel in Darwin. Die ga ik morgen wel verkennen, vanmiddag lekker bijkomen bij het zwembad!

Dag 43 Kakadu National Park

Toch wel lekker om weer eens twee nachten op één plek te hebben, even geen koffer en auto inpakken. Vandaag ben ik nog de hele dag in Kakadu NP, dat tweemaal op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Zowel voor de natuur als de culturele achtergrond. Vandaag ga ik dat laatste bezoeken. Ik rijd eerst helemaal naar het uiterste puntje van Kakadu: Ubirr. Om even een idee te geven hoe ver dat is, het is een uur rijden vanaf de camping, dat al op 1,5 uur rijden van de Stuart Highway ligt.

Ubirr staat bekend om zijn rockart en is een wandeling gemaakt om ze te kunnen zien (en te beschermen). Het is onduidelijk om precies te zeggen hoe oud ze zijn maar aan de onderwerpen kan ook een hoop worden afgelezen. Zo is er bijv een tekening van een Thylacine die al eeuwen is uitgestorven.

En hier is een tekening van een schildpad die pas sinds 2000 jaar hier te vinden is. Dat zijn dus duidelijk jongere tekeningen.

Het bijzondere aan deze rockart zijn de X-ray tekeningen, zoals bij deze vis. Niet alleen de buitenkant is getekend, maar ook de ingewanden en de ruggengraat staan erop.

Sommige tekeningen vertellen verhalen, over dat je bijv niet mag stelen:

Of deze over een meisje dat Barramundi op een verkeerd tijdstip in het jaar at en daarmee bepaalde wetten heeft gebroken.

Nog een paar andere mooie exemplaren:

Ook is hier een uitzichtpunt dus ik klim even omhoog, het is weer behoorlijk warm vandaag, zo’n 38 graden. Dus veel drinken is wel belangrijk.

Na dit rondje ga ik even afkoelen in de airco van de auto en rijd naar Cahills Crossing. Dat is een doorgang van de Arnhem Highway door de East Alligator River. Dit kan uiteraard alleen bij laag water. Het is best druk, deze ene na de andere auto en vrachtwagen gaat hier door heen.

Op de terugweg naar de camping stop ik nog even in Jabiru. Dat is de grootste plaats in Kakadu, er wonen zo’n 1000 mensen. In het natte seizoen (vanaf december) kan dit plaatsje afgesloten raken van de buitenwereld door de grote hoeveelheid regen die er valt. De snelwegen komen dan volledig onder water te staan. Onderweg zie je dan ook van deze meters die aangeven hoe diep het water is.

Ook ga ik in Jabiru nog even naar het bezoekerscentrum. Ik doe nog wat ideeën op voor wandelingen van morgen maar vanmiddag ga ik lekker bij het zwembad liggen. Dat heb ik wel even verdiend in deze hitte!

 

 

Dag 42 Batchelor - Cooinda (Kakadu NP)

Nog maar een paar dagen te gaan in deze vakantie en vandaag ga ik naar het laatste Nationale Park, Kakadu. Vanuit Batchelor moet ik eerst een stukje terug rijden over de Stuart Highway. Het eerste dorpje dat ik dan tegenkom, is Adelaide River. Mooie plek om even te tanken maar er is nog iets anders hier: de War Cemetary.

Ik had daar nog nooit zo over nagedacht maar ook Australië is gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog. In december 1941 stapte Japan de oorlog in en twee maanden later bombardeerde Japan Darwin en omliggend gebied. Bij deze begraafplaats is veel informatie hierover te vinden, mooi gedaan zo onder een afdakje inclusief ventilatoren. Overigens is het vandaag wel warm maar niet zo vochtig, dat scheelt wel een hoop.

Na dit interessante uitstapje rijd ik naar Kakadu NP. Dat is één van de grootste nationale parken van Australië, zo’n 20.000 km2. Er loopt één wag door het park heen in een soort halve cirkel en komt dan weer uit op de Stuart Highway. Ik ga bij Pine Creek deze weg op en het is megarustig. Ik kom zelden een auto tegen. Bij Bukbukluk strek ik even m’n benen met een klein rondje.

Volgende stop in bij het Warradjan Aboriginal Culture Centre. Hier wordt de geschiedenis en verhalen van de lokale bevolking uitgelegd. De Aborginals hebben allerlei verhalen over het ontstaan van Kakadu NP. Binnen mogen geen foto’s gemaakt worden.

Vlakbij dit centrum ligt Cooinda en daar ga ik twee nachten ‘glampen’. Ook boek ik hier een ‘cruise’ op de Yellow River voor vanmiddag.

De cruise vertrekt om 16.30 uur en naast mij is nog een Italiaans koppel op de boot. Heel klein groepje dus en volgens de gids ook niet echt normaal ondanks dat het laagseizoen is. Maar best lekker want we kunnen zo over de boot heen lopen zonder dat we andere mensen hinderen.

Kakadu staat o.a. bekend om zijn vele vogelsoorten. Tijdens de cruise krijgen we ook genoeg verschillende vogels te zien. Hieronder een kleine selectie.

Naast vogels zien we ook nog andere dieren: waterbuffels, wilde paarden en een dingo.

Maar waar we echt voor komen, zijn natuurlijk de krokodillen. Nou die zijn ook in grote getale aanwezig!

De één na de ander zien we totdat ik ineens aan de rechterkant een krokodil uit het water zie komen met iets in z’n mond. De gids vaart ons erheen en het blijkt de dat krokodil net een vis heeft gevangen. Wow wat een gaaf gezicht, zelfs de gids is foto’s aan het maken want dit heeft hij ook nog niet vaak gezien.

Als de zon zakt dan komen de krokodillen meer in actie. Ook zien we nog twee krokodillen met elkaar vechten.

Na twee uur varen zijn we weer terug bij het begin en wat was dit een mooie tocht. De gids raakt er ook niet over uitgepraat en maakt me (de Italianen spreken geen Engels) wel duidelijk dat dit niet 13 in een dozijn cruise was.

Morgen ga ik een ander deel van Kakadu verkennen maar het begin was al erg mooi!