Dag 30 Hall's Gap (Grampians National Park)

Vandaag ben ik de hele dag in Grampians National Park. Deze zijn genoemd naar het Schotse gebergte met dezelfde naam. Bijna alles in Australië is of vernoemd naar een plaats in Groot-Brittanië of naar een persoon. Wel proberen ze steeds meer de originele naam erbij te plaatsen, zo ook hier met Gariwerd. Hall’s gap, de enige plaats hier, is dan weer vernoemd naar Hall die als eerste de ‘gap’ vond tussen de verschillende bergen door.

De dag begint bij de het bord van Hall’s Gap waar ik de traditionele foto maak. In de VS deed ik dit heel vaak, hier in Australië zijn niet zoveel van dit soort borden met fotomogelijkheid. 

Daarna ga ik de Mount Victory Road op waar een aantal uitzichtpunten en wandelroutes aan liggen. De wegen zijn hier heel bochtig en met veel hoogteverschil. Het duurt dus even voordat je ergens bent. Eerste stop is bij de Boroka Lookout. Het is al best hoog maar vooral winderig en koud. Het is zo’n 9 graden met maar die wind voelt het een stuk kouder. Gelukkig vergoedt het uitzicht een hoop!

Het volgende uitzichtpunt heet Balconies en daarvoor moet ik een stukje lopen (15 min). Uit de wind is het prima te doen want de lucht is strakblauw.

Dan rijd ik weer een stukje verder op deze weg en parkeer bij de MacKenzie Falls. Hier kan je een aantal kanten op. Je hebt de keus: helemaal naar beneden lopen of boven blijven en van ver de watervallen zien. Ik maak geen keus en ga voor eerst naar beneden en daarna loop ik boven nog het andere punt. Naar beneden betekent wel 260 treden heen en terug, maar dat is het zeker waard.

Ik ga weer terug richting Hall’s Gap maar sla daarvoor af richting de Silverband Road waar ook de Silverband Falls aanliggen waar ik gisteren was. Als laatste wandeling van de dag ga ik naar Lakeview Lookout, met uitzicht op uiteraard een meer.

Inmiddels is het al eind van de middag als ik weer in Hall’s Gap aankom en ik vind dat ik wel een ijsje heb verdiend. Daar ben ik niet de enige in want het is behoorlijk druk bij de plaatselijk ijssalon. Ondanks dat het hier best afgelegen is, heb je hier alles: benzinestation, supermarkt, veel restaurantjes en uiteraard mooie natuur.

Morgenochtend ga ik naar Melbourne rijden want ik moet voor 13.00 uur mijn auto hebben ingeleverd. Daarna is het tijd om weer een paar dagen in de grote stad door te brengen. Dat zal wel even een verandering zijn na de afgelopen 2 weken van relatieve rust.

Dag 29 Warrnambool - Halls Gap

Eindbestemming van vandaag zijn The Grampians maar daarover morgen meer want vandaag ga ik daar heen rijden. Na een korte stop bij de Woolworths van Warrnambool voor de laatste boodschappen rijd ik naar Tower Hill. Niet een heel bekend stukje van dit stuk Australië maar wel even leuk om langs te gaan als je in de buurt bent. Het ligt in een vulkaan die 35000 jaar geleden voor het laatst is uitgebarsten dus ik denk dat ik wel even veilig ben vandaag. Het is niet heel groot maar je kunt er een aantal wandelingen doen. Ik kies als eerste voor de wandeling langs de krater.

Daarna doe ik een wandeling waar meer ‘wildlife’ te zien zou moeten zijn. Nou die komt er zeker! Eerst loop ik over een boardwalk door een soort moerasgebied. Hier zijn genoeg vogels te zien waaronder de purperkoet.

Dan word ik aangesproken door andere wandelaars en dat betekent hier vaak één ding: koala's. En jahoor moeder met kind. Die zijn lekker aan het eten een stukje verder op in de eucalyptusboom. Alleen net als ik een paar foto’s genomen heb, is de batterij van m’n camera leeg en de reserve ligt nog in de auto. Zal je altijd zien!

Ik loop terug naar de parkeerplaats en ga nog even naar de wc voordat ik verder ga rijden. Dan blijkt er bij de wc ook moeder met kind in de boom te zitten. Nou wat een feest vandaag! Wel iets lastiger te fotograferen want ze zitten net verkeerd om.

Bij de auto zijn de emoes lekker aan het grazen en vooral ook de andere gasten aan het lastig vallen. Een groep gaat aan een tafel zitten eten en de emoes gaan er gezellig bij zitten en mee-eten. Dat wordt toch niet door iedereen gewaardeerd.

Ik stel de gps in op Halls Gap, de enige plaats in The Grampians National Park. Onderweg maak ik nog één stop: Mount Rouse. Op een oude vulkaan heb je hier een supermooi uitzicht.

Ruim een uur later rijd ik The Grampians binnen. Ik maak nog even een stop bij het informatiecentrum voor de nodige ideeën voor wandelingen voor morgen. Vandaag maak ik nog één kleine wandeling naar Silverband Falls.

Ik slaap de komende twee nachten in Halls Gap dus ik ga morgen The Grampians verder verkennen. Er is hier genoeg te doen. Ik vul de namiddag met het opruimen van de huurauto want die moet ik zondagochtend inleveren in Melbourne. Hopelijk past alles nog in de koffer!

Dag 28 Cape Otway - Warrnambool

Heerlijk geslapen hier vannacht zo in de rust van Cape Otway. Ik doe op m’n gemak want de eerste bestemming van vandaag ligt hier op Cape Otway en dat is de vuurtoren. Daar blijkt een heel openluchtmuseum van gemaakt te zijn en je moet ook entree betalen. Die is vandaag wel de helft want vorige week was hier een aardbeving (5.0) en daarom is de vuurtoren niet toegankelijk. Buiten de vuurtoren is er nog steeds genoeg te zien.

Naast een vuurtoren was dit ook een telegraafstation. Een belangrijke manier van communiceren in die tijd want daarvoor ging alles per post en dat duurde wel even vanuit Europa en de VS. Er is ook een ‘history talk’ van een kwartiertje en de gids legt uit wat uit over het leven in die tijd. Cape Otway is een bijzondere plek want hier komen twee stromen (Bass Straat en Indische Oceaan) dus het spookt hier behoorlijk. Bedenk je dat vroeger hier zeilschepen aankwamen die navigeerden op de sterren en stand van zon en maan. Ze hadden al 1000-en kilometers geen land gezien en moesten dan een relatief smalle straat door tussen Cape Otway en King Island. Kortom een goede plek voor een vuurtoren.

Het leven was wel hard hier, er was geen weg over land dus voorraden kwamen 1-2 x per jaar via het water en werden dan 6km verder gedropt. Ook is hier pas in 1962 elektriciteit gekomen, het wel echt een afgelegen gebied. Desondanks heeft één familie hier 30 jaar gewoond!

In deze vuurtoren draaien de lampen in een kwikbad. Dit houdt het licht stabiel als de vuurtoren beweegt door de wind. Alleen de aardbeving van vorige week heeft ervoor gezorgd dat er kwik is gelekt en dat moet dus eerst opgeruimd worden voordat er weer rondleidingen gegeven mogen worden.

Na dit interessante begin rijd ik terug naar de The Great Ocean Road om aan het tweede deel te beginnen. Eerste stop is bij de Gibson Steps. Langs dit deel van de kust zijn er hoge kliffen dus de stranden zijn niet makkelijk te bereiken. Hier leiden 89 treden van bovenop de klif naar het strand.

Uiteraard moeten dan ook weer alle treden naar boven geklommen worden waarna ik verder ga naar één van de populairste uitzichtpunten: 12 Apostles. Er zijn hier nooit 12 rotsen geweest maar het klinkt wel lekker. Van de oorspronkelijke negen rotsen zijn er nog acht over.

Een stukje verder op de weg stop ik bij de Loch Ard Gorge, genoemd naar het schip dat hier vergaan is. Het uitzicht is hier al schitterend genoeg, maar als er nog een mierenegel (Echidna) voor gaat staan dan wordt ‘ie nog mooier.

Bij het volgende punt heb ik zicht op de London Bridge, nou ja, had uitzicht want deze is deels ingestort in 1990. Er waren toen 2 toeristen op het uiterste deel en die moesten gered worden met een helikopter.     

 

Als laatste van de dag stop ik nog bij The Grotto, Bay of Martyrs en Bay of Islands. Wat een pracht allemaal!

Dit is de laatste stop langs de kust, morgen ga ik het binnenland in en daarna sluit ik dit deel van mijn reis af in Melbourne.

Dag 27 Torquay - Cape Otway

Vandaag sta ik op in een grauw Torquay. Gelukkig is het wel droog en zoals je aan de foto’s zien kunt, werd het gedurende dag een stuk beter qua weer. De komende twee dagen staan in het teken van The Great Ocean Road. Vandaag rijd ik tot aan Cape Otway.

Ik start in Torquay bij Bells Beach. Hier zijn zo vroeg in de ochtend al heel wat mensen aan het surfen. Dat kan ook prima hier want in Torquay zijn de bekende surfmerken als Rip Curl en Quicksilver ontstaan.

Langzaamaan rijd ik steeds een stukje verder. Er zijn heel wat uitzichtpunten langs de kant van de weg dus je kan elke 100 meter wel stoppen. Mijn volgende stop is de Loveridge Lookout dat in de WWII is gebruikt als observatiepost.

Daarna wandel ik in Aireys Inlet naar de Split Point Lighthouse. Behalve een mooie vuurtoren zijn hier ook mooie uitzichten. De vuurtoren is bekend van films en series.

Een klein stukje buiten Aireys Inlet ligt de Memorial Arch. De Great Ocean Road is in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw aangelegd door voornamelijk soldaten die uit de eerste wereldoorlog terugkwamen. Zo hadden ze een gegarandeerde baan en inkomen na de oorlog. Inmiddels is het één van grootste trekpleisters van Australië en rijden er jaarlijks zo’n 1,2 miljoen onder deze boog door.

Na de Arch rijd ik het binnenland in naar de Erskine Falls. Daar aangekomen blijkt het pad naar beneden gesloten te zijn maar vanaf boven is het ook nog een mooi uitzicht.

Volgende stop ligt weer langs de Ocean Road: Teddy’s Lookout. Niemand weet waarom die zo heet of wie dit was maar het is in ieder geval een mooi uitzichtpunt over de St Georges River.

De volgende lookouts zijn de Cape Patton en Marriner’s. Bij die laatste is het weer echt een stuk beter dan vanochtend! Het uitzicht is hier over Apollo Bay.

Als laatste van de dag ga ik een stukje wandelen in het regenwoud van Great Otway National Park. Een mooi slot van de dag!

Ik slaap vanavond in een vakantiepark in Cape Otway. Morgen ga ik het tweede deel van de Great Ocean Road rijden.

 

Dag 26 Phillip Island - Torquay

Het weer was vannacht vreselijk, heel veel regen en wind. Echt bizar hoe het weer ineens zo om kan slaan. Vanochtend regent het ook nog een beetje maar de verwachting is dat het de komende week droog blijft. Behalve de harde wind heb ik tot nu toe geluk met het weer hier.

Alles ligt weer in de auto en ik ga op weg naar Torquay (‘torkie’). Om daar te komen moet ik wel Melbourne doorkruisen. Zondag kom ik hier weer terug als ik m’n auto ga inleveren. Daarna ben ik nog een paar dagen in Melbourne. Onderweg krijg ik alvast een voorproefje.

Op weg naar Torquay stop ik in Werribee Park. Dat ligt ten westen van Melbourne. Het is een onwijs groot park met allerlei bezienswaardigheden maar ik ga naar het grote landhuis. De Chirnside broers hebben dit huis gebouwd in 1877 toen hun bedrijf in schapen en wol op hun hoogtepunt was. Het waren Schotten die rond 1840 naar Australië geëmigreerd zijn om geld te verdienen. En dat is wel gelukt!

Ze hebben hier maar een paar jaar gewoond totdat ze overleden zijn rond 1890. Eén van hun was getrouwd en zij heeft hier nog gewoond tot 1908. Het is toen in de familie gebleven tot 1922 toen de zonen het verkochten aan de bisschoppen van Australië die er een seminarie van gemaakt hebben. Dat is het gebleven tot 1973 waarna Victoria State het gekocht heeft. Het is toen gerestaureerd naar de tijd van de Chirnside broers en uiteindelijk geopend voor het publiek.

Een hele geschiedenis dus! Je kan vrij rond lopen door het huis, de kamers zijn zoveel mogelijk juist ingericht. Ook is er een deel besteed aan de semanarietijd. Veel te zien en vooral erg Europees, maar ik kan me voorstellen dat het rijkdom uitstraalde in die tijd.

Ik loop nog een rondje over het terrein. Ineens kom ik giraffen tegen, huh hoe kan dat nou? Er blijkt ook een dierentuin in dit park te zijn en blijkbaar heb ik hier uitzicht op de giraffen. Hoogtepunt is wel de rozentuin. Wow wat staat er veel in bloei!

Na dit bezoek aan Werribee rijd ik een stukje verder naar het volgende stadje: Geelong. Hier staat één van de oudste en langste geopende koloniale gevangenissen van Australië. Australië is ooit begonnen als kolonie om gevangenen heen te sturen. De gevangenen zijn nooit naar Victoria gestuurd. De gevangenissen die hier staan hebben alleen gevangenen gezeten die hier overtredingen hebben begaan.

De gevangenis is geopend in 1853 en is gesloten in 1991. Alle cellen hebben geen glas voor de ramen en ook geen wc! Dus ook in 1991 moest de behoefte gedaan worden in een emmer die je ’s ochtends moest legen.

Het is hier zo gelaten zoals het in 1991 achter gelaten is. Uiteraard zijn er wat museumzaken aan toegevoegd, vooral veel verhalen over de bekende gevangenen en geexecuteerden. Een gevangenis heet hier een gaol, wat (oud)engels is voor jail. Overigens spreek je het ook uit als ‘djeel’. Alleen de spelling is gewijzigd.

Daarna rijd ik naar Torquay waar ik weer een nachtje in een stacaravan heb geboekt. Het was een cultureel dagje vandaag. Morgen weer de natuur in want dan ga ik een begin maken aan de Great Ocean Road!