Dag 23 Wilsons Promontory

Vandaag staat een National Park op het programma: Wilsons Promontory. En omdat ze hier alles afkorten, heet dit park hier Wilsons Prom of The Prom. Zo staat het zelfs op verkeersborden. Het is nog wel een stukje rijden vanaf Toora, maar hotels zijn best schaars hier in de omgeving. Na een half uurtje ben ik bij de ingang en stop dan bij de Wildlife Walk. Lekkere wandeling om de benen te strekken maar nu nog weinig ‘wildlife’. Dat zal vanmiddag wel anders zijn (kleine cliffhanger).

Daarna stop ik bij een uitzichtpunt over Norman’s Beach en rijd vervolgens door naar Tidal River. Het eindpunt van dit park met de auto. Je kan hier kamperen maar ook beginnen hier de meerdagelijkse wandelingen naar o.a. het zuidelijkste punt van het vasteland van Australië.

Wilsons Prom is een echt wandelpark dus ik trek m’n wandelschoenen aan en ga op pad. Ik steek de Tidal River over en ga dan langzaam omhoog met eerst uitzicht op Norman Beach links en later Squeaky Beach aan de rechterkant. Het eerste eindpunt is Pillar Point.

Volgende bestemming is Squeaky Beach dat een hoog geluid maakt door het bepaalde soort zand dat hier ligt. Dit gebeurt vooral op droog zand en dat is vandaag helaas niet. Niet zo squeaky dus maar wel een mooie stop voor een lunch.

Ik loop weer terug naar boven en ga dan richting Tidal River, niet helemaal terug want ik sla linksaf richting de Tidal Overlook Trail. Best nog een pittig stuk terug naar de parkeerplaats. Wel met mooie uitzichten naar beide kanten en over de Tidal River. Ook kom ik hier nog langs zgn. grasbomen.

Als ik weer bij de Tidal River ben, neem ik de enige weg terug met de auto. Dan ineens zie ik een ‘kangoeroe’ langs de kant van de weg. Zou dit mijn kans voor een foto zijn? Even kijken waar ik kan keren en gelukkig zit ‘ie er nog. Het is geen kangoeroe maar een wallaby, een kleinere soort. Hij blijft rustig eten en rond kijken terwijl ik wat foto’s maak.

Voordat ik het park verlaat, maak ik een tweede stop bij de Wildlife Walk. Ik hoop zo aan het eind van de dag meer geluk te hebben. Er liggen hier genoeg uitwerpselen dus ze zullen er wel zijn? Ik kom wat andere mensen tegen en die wijzen me op een groep kangoeroes een stukje verder op. Altijd fijn die hulp! Als ik daar heen loop, kom ik eerst een emoe tegen. Uiteraard krijgt die ook een kleine fotoshoot. In de verte zie ik de kangoeroes verder huppen, dus ik pak m’n verrekijker om te zien waar ze gebleven zijn. Het zijn twee grotere en één kleintje. Superleuk om zo even te blijven kijken.

Ik loop na een tijdje terug naar de auto en spot dan nog een kangoeroe. Zo zijn ze ineens overal! Op het veldje voor de auto’s is een kudde emoes aan het grazen. Helemaal op hun gemak. Een mooi einde van een mooie dag in een mooi park!

  

Dag 22 Lakes Entrance - Toora

Gelukkig was vannacht iets minder koud voor mijn gevoel dan gisternacht, toch is het maar 10 graden als ik op sta. Het weer is een beetje grauw en regent ook een beetje, maar gedurende dag zal de zon toch weer tevoorschijn komen. Ik pak alles weer in want vanavond slaap ik ergens anders en neem afscheid van Lakes Entrance. Nou niet helemaal want bij het uitzichtpunt maak ik nog wat foto’s.

Hoofdbestemming van vandaag is Raymond Island, daarvoor moet ik eerst naar Paynesville, een plek waar je vooral van je pensioen kan genieten. Ik kom hier vanwege een andere reden en dat is de ferry naar Raymond Island. De overkant is 200 meter weg en de ferry is zo groot dat het bijna een brug is. Voor voetgangers is de ferry gratis dus ik laat m’n auto staan in Paynesville en ga te voet verder. Het eiland is maar 6 bij 2 km groot, een auto heb je er niet echt nodig.

Het eiland staat bekend als natuurparadijs, vooral voor vogels en (waar ik uiteraard voor kom) koala’s. Ik heb nog geen koala gespot hier in Australië en ze schijnen ook best lastig te vinden te zijn. Maar op dit eiland is dat geen probleem. Ik sta nog niet koud aan de andere kant of ik zie de eerste al in de boom slapen. Want slapen daar zijn ze koning in. Ze doen dat zo’n 20 uur per dag en daarmee zijn ze de toppers in het dierenrijk. Ik loop een beetje kriskras over het eiland heen. Er is ook een koalatrail maar de meeste koala’s vind ik toch buiten deze trail. Hieronder een kleine selectie van de gespotte koala’s.

Koala’s hebben twee opponeerbare vingers waardoor ze goed dingen kunnen vastpakken. Zoals deze koala die lekker aan het eten is. Overigens houden ze niet van alle soorten Eucalyptus. Ze kiezen voor die soorten die voldoende water in hun blad hebben omdat ze verder niet drinken. Koala betekent dan ook ‘drinkt niet’.

Naast koala’s heb ik ook nog genoeg vogels gezien, waaronder pelikanen, parkieten en papegaaien.

Na een paar uur is het tijd om naar de eindbestemming van vandaag te rijden: Toora. Dat is nog ruim 2 uur verder en het duurt nog wat langer omdat een weg afgesloten is. Als ik dan een andere weg op rijd, zie ik een echidna (mierenegel) net de bosjes inschieten. Hij lijkt op een egel maar is er niet aan verwant. Het is naast het vogelbekdier het enige eierleggend zoogdier ter wereld. Nu nog op de foto zien te krijgen!

Ik blijf twee nachten in Toora, morgen ga ik naar een national park hier in de buurt.

              

Dag 21 Eden - Lakes Entrance

Vannacht was heel koud, voor mijn gevoel dan, vandaag zal het overdag ook maar 15 graden worden. Voor het eerst dus de hele dag lange broek en een vest aan. Er was een elektrische deken in m’n bed en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt! Ik heb niet heel veel haast vanochtend want ik wil eerst naar het Whale Museum hier voordat ik verder ga rijden en die gaat pas om 9.15 uur open. Eden is wel een aparte plaats in Australië, het ligt namelijk precies halverwege tussen Sydney, Melbourne en Tasmanië. Vanwege deze locatie was het in de race om hoofdstad van Australië te worden maar ze waren bang dat de haven het hier zou gaan winnen van de haven van Sydney, dus is toen voor de locatie van het huidige Canberra gekozen.

De haven is hier altijd belangrijk geweest, voor de locals, de Aboriginals maar ook voor de walvissen die hier langs komen. In de lente migreren de walvissen richting Antarctica en dan stoppen ze vaak in deze baai (Twofold Bay) om wat te eten. De enige plek waar ze onderweg waar ze iets kunnen eten. Ook kwamen hier jaarlijks een aantal ‘pods’ (groepen) orka's die samen met de locals jaagden op andere soorten walvissen. Echt een hele bijzondere samenwerking tussen mens en dier, zo bijzonder dat toen de leider van die pods (‘Old Tom’) kwam te overlijden in 1930, dit museum is gebouwd voor zijn skelet. Het enige volledige skelet van een orka op het zuidelijk halfrond. Overigens kan je dichter bij huis er ook eentje vinden, in Naturalis. Dat zegt ook gelijk veel over het voorkomen van orka's, je kunt ze bijna in elke zee en oceaan vinden.

De groep orka's die hier altijd kwamen, waren verdeeld over 3 pods en de walvisjagers wisten precies wie wie was aan de hand van hun vin en hebben ook alle dieren een naam gegeven. Rond 1870 kwam hier de familie Davidson te wonen en samen met de Aboriginals zijn zij op walvissen gaan jagen. Dat deden ze in samenwerking met de orka's. Eén pod bevind zich in de baai, eentje aan de rand van de baai en eentje buiten de baai. Die laatste zorgde dat de walvis in de baai kwam en als die er dan in was, ging een orka naar de haven van de walvisjagers om ze te alarmeren. Die gingen dan met die orka mee naar de walvis om ‘m te doden met een harpoen. Als beloning kregen de orka's de delicatessen van de walvis, de tong en lippen, en de walvisjagers namen de rest mee om o.a. olie van te maken. Uiteraard wordt er vandaag de dag niet meer op walvissen gejaagd in Australië en hier in Eden is het rond 1930 gestopt met het overlijden van Old Tom.

Na het bekijken van de rest van het museum, dat verder niet zo interessant is, ga ik op weg naar Lakes Entrance. Ik draai weer de Princes Highway op die loopt van Sydney tot aan Adelaide. Na een kwartiertje rijd ik Victoria binnen, alweer de 3^e staat van deze vakantie.

Vandaag best wel wat variatie in de omgeving, soms bossen en soms juist open landschap met schapen en koeien. Ook het weer is gevarieerd, zon en regen.

In Lakes Entrance check ik eerst in in het vakantiepark waar ik opnieuw een soort stacaravan heb gehuurd, de laatste voorlopig, en dan ga ik naar het centrum om even boodschappen te doen. Ook ga ik tanken wat hier ongeveer 2 dollar per liter kost, dit is 1,20 euro. Ik loop nog een rondje door het plaatselijke natuurgebied waarna het tijd is om terug te gaan naar het park. Morgen weer een stukje verder over de Princes Highway!

Dag 20 Jervis Bay - Eden

Vandaag wordt weer een reisdag met eindbestemming Eden. Het weer is behoorlijk omgeslagen t.o.v de laatste weken maar op een paar spatjes na, blijft het wel droog. Helaas geen blauwe luchten meer als ik de Princes Highway op rijd voor het eerste deel van de reis van vandaag. Deze highway is één baan heen en eentje terug. Af en toe is er een inhaalmogelijkheid.

Na 2,5 uur stop ik in Tilba, waar de tijd heeft stilgestaan sinds begin 1900. Er is één straat en de winkeltjes en huizen zijn allemaal uit die tijd. Ook staat het bekend om de kaasboederij die hier al vanaf 1890 zit. Je kan hier allerlei soorten (smaken) kaas kopen, waaronder zelfs met wasabi.

Na Tilba rijd ik via de toeristische weg naar Eden. De toeristische routes staan hier prima aangegeven en zijn vaak een stuk mooier dan de rechtstreekse routes. Ik kom hier ook éénbaansbruggetjes tegen. In Nieuw-Zeeland zag ik die heel veel, maar hier nog niet. Tot aan vandaag want ze zijn niet aan te slepen.

Als laatste stop voor Eden stop ik Tathra, het gebied heet hier de Sapphire Coast.

Dan is het tijd om in te checken bij de camping van vandaag in Eden. Hierna maak ik nog een rondje door Eden dat bekend staat om zijn Whale Museum. Misschien ga ik dat morgen nog beter bekijken. Ook loop ik naar het uitzichtpunt waar in de verte de walvissen aan het zwemmen zijn.