Dag 8 Hervey Bay - Brisbane

Er zijn van die dagen op vakantie dat er weinig gebeurt en vandaag was zo’n dag. Na de mooie dag van gisteren is het vandaag weer tijd om verder te gaan. Eigenlijk om terug te gaan want ik ga naar Brisbane, of zoals ze hier zeggen Brissie. Aussies houden ervan om van alles af te korten, breakfast naar brekky, sunnies voor de zonnebril en de barbie voor de barbecue.

Over echte Australische zaken gesproken, gisteren op de terugweg deed Dave z’n best om een kangoeroe voor me te spotten. Hij zag er echt veel maar het was niet aan mij besteed 😂. Gelukkig zag ik de laatste wel en heb ik m’n eerste kangoeroe in het echt gezien! Nu nog een koala!

Ik heb vandaag niet zoveel haast dus ik loop eerst nog een rondje door Hervey Bay, wat vooral een plek is voor pensionado’s. Of zoals het hier noemen de ‘newlyweds and nearlydeads’ waarbij de eersten in de toeristenindustrie werken. Maar vanochtend word ik vooral bijna aangereden door de scootmobielen. Midden in het centrum staat nog een grote walvis, want dit is één van de beste plekken om ze te spotten voor de kust want ze schuilen graag even achter Fraser Island.

Helaas heb ik daar geen tijd voor want ik moet naar Brisbane. Dat is nog 3,5 uur rijden en aangezien ik dit stuk al gereden heb, stop ik onderweg alleen even voor een lunchbreak. Het laatste stuk rijd ik over de Steve Irwin Way en dat doet me terug denken aan een vakantie in Ierland. We stonden daar op de trein te wachten toen een onbekende man naar ons toe kwam om te vragen of we Steve Irwin kenden. Ja die kenden we wel. Om vervolgens te vertellen dat hij overleden was. Uiteraard hadden we toen nog geen telefoon met internet om dit te checken dus we vroegen ons de hele treinreis of dit waar was. Vooral omdat hij dit zo ‘out of the blue’ tegen ons kwam zeggen.

Ik wurm me door het best drukke verkeer van Brisbane, dat van een afstandje aan Rotterdam doet denken. Veel architectonische hoogbouw langs het water met veel bruggen. Alleen is Brisbane wel een stukje groter. Het is de 3^e stad van Australië met zo’n 2,6 miljoen inwoners. In 2032 gaan ze hier de Olympische Spelen organiseren.

Het appartement dat ik geboekt heb, ligt in het zuiden van Brisbane. Ik ga hierna richting Sydney dus het is wel zo handig dat ik overmorgen niet Brisbane eerst moet doorkruisen. Aan de dame bij de receptie vraag ik hoe ik me het OV naar de stad kan en waar ik een kaartje kan kopen. De respons was dat ze geen idee had want ze was al sinds haar schooltijd niet meer met de bus geweest. Je zou toch denken dat mensen die hier verblijven wel vaker zo’n vraag hebben 😊.  Ze hebben hier een soort OV kaart maar ik wil morgen een los kaartje kopen en dat kan niet meer in de bus, vandaar dus mijn vraag.

Ik ga dan meer even op onderzoek uit bij het plaatselijke busstation en daar kan je losse kaartjes kopen op het perron. Nou dat weet ik dan ook weer, misschien moet ik het nog even aan de receptioniste gaan vertellen 😉. Als laatste ga ik nog even naar de plaatselijke supermarkt (Woolworth’s) voor het avondeten. Dit appartement heeft een kitchenette dus dat is wel handig!   

Dag 7 K'gari (Fraser Island)

Galangoor djali! Good day!

Vandaag moet ik vroeg op want al voor 7.30 uur word ik opgehaald voor een excursie. En niet zo maar eentje, nee ik ga naar Fraser Island, oftwel K’gari zoals het nu heet sinds de officiële wijziging afgelopen juni. K’gari betekent ‘paradijs’ in de lokale taal.

Dave is onze gids van vandaag en ik mag van hem voorin zitten in het 16 persoonsbusje, is dat even leuk! Later op de dag blijkt dat wel fijn te zijn omdat het ‘wegdek’ best pittig is om op te rijden 😉. We halen nog wat andere mensen op en gaan dan naar River Heads waar vandaan de ferry vertrekt naar K’gari. Dave vertelt ons iets over dingo safety dat wel belangrijk is op dit eiland. Er leven een aantal roedels op dit eiland en je wil niet aangevallen worden door zo’n roedel of losse dingo. Aan boord zijn ook een aantal kinderen en die schijnen een ‘makkelijke’ prooi te zijn dus die mag je niet verder weg laten komen dan op armlengte. Nou als je dit zo allemaal hoort, lijkt het of we naar een supergevaarlijk eiland gaan maar we zullen geen dingo tegen komen tot de laatste kilometer terug naar de boot.

Bij de ferry worden alle 4WD erop geholpen, inclusief ons busje dat er maar net nog bij past. De overtocht duurt een half uurtje en iedereen laat z’n banden alvast leeglopen voor het avontuur op het eiland.

Vlak voor de aankomst moeten we weer allemaal het busje in en vertrekken we als eerste het land op. K’gari is met 122 km lang, het grootste zandeiland ter wereld en staat ook op de UNESCO werelderfgoedlijst. Wij gaan vandaag maar een klein stukje ervan bezoeken dat rond het middelste deel van het eiland ligt.

Dave schakelt naar 4WD en dan begint de rit over het eiland. Alle wegen zijn hier zandwegen, het hele eiland is namelijk volledig opgebouwd uit zand. Om een idee te krijgen van de wegen, hierbij een kort filmpje. Dit was nog een goede weg 😊.

De bomen zijn hier heel hard omdat ze ook de silica vanuit het zand meenemen in de groei. Hierdoor zijn hier vroeger veel bomen gekapt. Die bomen moesten uiteraard ook verplaatst worden en dat werd eerst met paarden en buffels gedaan maar later kwam de stoomlocomotief. Waar dan altijd mensen naast moesten lopen met water omdat de kolen ook vonkjes gaven die het bos in de brand konden zetten.

Onze eerste stop is bij Wanggoolba Creek waar we eerst een wandeling maken door het regenwoud voordat we aan onze ‘morning tea’ beginnen. Tis net of ik in Engeland ben! In 1995 is het bomenkappen gestopt en alles is gelijk opnieuw aangeplant dus er zijn geen stukken zonder bos. De wandeling komt uit bij Central Station wat vroeger een dorpje was voor de houthakkers inclusief scholen. Nu wonen er nog wel mensen op het eiland maar hier niet meer.

Na de thee en cake gaan we weer de bus in (wat best een hoge opstap is voor mij) en rijden verder naar het strand aan de oostzijde van het eiland: 75 Mile Beach. Hiervoor moeten we door het resort (Eurong) heen dat helemaal electrisch begrensd is om de dingo’s buiten te houden. Aan de andere kant komen we dan uit op het strand en dat is hier een snelweg. Wow wat een gaaf gezicht!

We rijden een stuk over het strand heen (je mag hier 80 km/uur rijden) tot we bij Eli Creek aankomen. Zo hier is het ineens druk! Je kan hier namelijk in de creek dobberen in een band en dat gebeurt ook in grote getale. Ik loop over de boardwalk naar waar je de creek in mag en waad dan door de creek weer terug naar het begin. Het water is hier super helder door de filtering van het zand en het maakt ook geen geluid door het ontbreken van rotsen.

Als we iedereen weer verzameld hebben, rijden we een stukje verder over 75 Mile Beach naar de Pinnacles. Naast snelweg is het ook een landingsbaan voor de vliegtuigen die hier een rondje vliegen over het eiland. Alles is hier ontstaan door zand, dus ook alle heuvels en rotsen zoals de Pinnacles.

De laatste stop voor de lunch is het scheepswrak Maheno. Deze werd ooit versleept naar Japan (ergens in jaren 30) maar tijdens een storm is het schip losgeraakt en hier gestrand. En 90 jaar later ligt het hier nog steeds en stoppen wij om dit te fotograferen.

We gaan vervolgens lunchen in Happy Valley dat een kleine nederzetting is op het eiland. De lunch bestaat uit een wrap en een fruitsalade. Dat wordt allemaal prima verzorgd door Dave. Hierna gaan we richting de laatste bestemming van vandaag: Lake Mckenzie maar we stoppen eerst nog bij Pile Valley. Dat is een beschermd bosgebied dat een aantal jaar geleden geopend is door Harry en Meghan. De bomen zijn hier zo oud en dik waardoor je 2 op de foto kunt staan!

Dan rijden we het laatste stukje naar Lake McKenzie waar we nog een uurtje kunnen relaxen en zwemmen voordat we terug moeten naar de boot. Dit meer ligt boven op een zandduin en wordt volledig gevoed door regenwater. Het zand zorgt er dan weer voor dat het water erin blijft.

Na dit mooie einde rijdt Dave ons weer terug de ferry op (via de slechtste weg van de dag, ik hoop dat Dave een goede chiropractor heeft) en nemen we afscheid van dit eiland. Het was een mooie dag in Paradijs!

 

Dag 6 Noosa - Hervey Bay

Wunya Ngulum – Welcome to Kabi Country

Ik was behoorlijk uitgeteld gisteravond maar na 10 uur slaap ben ik weer helemaal klaar voor de dag. Ik doe rustig aan (wat later niet zo handig bleek) want ik heb niet echt haast. Na het ontbijt pak ik m’n spullen weer in want vannacht slaap ik in Hervey Bay. Maar eerst ga ik naar Noosa National Park. Nou ik ben niet de enige, zelfs om 9.00 uur is het al megadruk. Ik rijd een aantal rondjes op de parkeerplaats van het NP, maar daar is geen plek te vinden. Overigens moet je hier nog best goed opletten waar en hoe lang je ergens mag parkeren. Als er bijv 2P staat dan mag je er 2 uur staan, 3P voor 3 uur etc.

Na een paar rondjes rijd ik toch maar terug naar het centrum van Noosa, daar is ook een parkeerplaats waar ik meer geluk heb en net een plekje vind als iemand weggaat. Ik mag er dan 4 uur staan. Pff wat een drukte hier. Ik lees later op het infobord dat 1,1 miljoen mensen die wandeling maken door het NP en dan tellen de strandbezoekers niet eens mee.

Eerst maar een foto van de huurauto maken dan hebben jullie een idee van m’n slagschip.

Ook is het tijd om me in te smeren want het weer is top vandaag en het blijft voorlopig nog wel even zo. Beter dan het vochtige weer in Singapore. Dan loop ik weer het stuk terug naar de ingang van het NP. Er is wel een mooie boardwalk langs het strand aangelegd om er te komen, dus het is zeker geen straf. 

Er zijn een aantal wandelroutes hier en ik kies ervoor om tot aan Hell’s Gates te lopen en via dezelfde weg terug te gaan. Dat moet wel lukken binnen de parkeertijd.

Het is een schitterende omgeving hier. In het water wordt vooral gesurft. Noosa is één van de plekken waar je kunt leren surfen maar ook de locals zijn er pro in. Daarnaast zijn er verschillende plekken waar je het strand op kan of kan genieten van het uitzicht. Ik maak dus genoeg foto’s en hieronder een kleine selectie.

Bij Dolphin Point worden andere toeristen ineens enthousiast als er in de verte iets gebeurd. En dat iets blijken walvissen te zijn! Beetje ver weg maar ik heb een verrekijker mee en dan is het iets beter te zien. Sowieso veel ‘wildlife’ hier want ik struikel bijna over een boskalkoen die hier overal rond scharrelen. Ook zie ik een groepje aalscholvers op de rotsen zitten.

Als ik bij Hell’s Gates aankom, is het tijd voor pauze maar ik zit echt net als er weer als er weer flink gewezen wordt. En jahoor, opnieuw walvissen (bultruggen). Dit keer een stuk dichterbij en deze geven ook een show weg. Hoog uit het water en daardoor ook op de foto te zetten. Dichterbij de kust zwemt ook nog een groepje dolfijnen. Wow wat een mooi gezicht zo allemaal voor m’n neus.

Ik geniet nog even na en loop dan dezelfde weg weer terug naar het centrum van Noosa. Dan heb ik wel een ijsje verdiend! Die eet ik lekker op het strand op en loop daarna nog even door Hastings Street, de winkelstraat van Noosa. Het lijkt me een leuk stadje alleen een beetje druk voor de ruimte die er is.

In de auto stel ik de navigatie in op m’n eindbestemming van vandaag: Hervey Bay. Ik heb daar een stacaravan geboekt op een vakantiepark en ik typ de naam in in Google Maps. Niet wetende dat er 3 vakantieparken in Hervey Bay zijn met die naam en uiteraard bij de verkeerde uitkom. Aan de reactie bij de receptie denk ik niet dat ik de eerste ben die dit overkomt. Morgen heb een excursie en daarvoor word ik opgehaald bij de accommodatie. Hmmm, heb ik daar wel de juiste opgegeven? Dat blijkt niet zo te zijn maar de dame van de receptie wil wel even bellen voor me om het juiste adres door te geven. Dat is heel aardig!

Gelukkig verwachtten ze bij de andere park mij wel, dat is toch fijn! Het is een prima plek om een paar nachten te blijven. Lekker makkelijk dat je ook een eigen keuken erbij hebt. Morgen wordt hopelijk weer zo’n mooie dag!

 

 

Dag 5 Singapore - Noosa

De controle van de handbagage gebeurt hier pas bij de gate, ik heb net m’n waterfles gevuld op het vliegveld en de meneer van de controle gooit ‘m weer vakkundig leeg en ik mag ‘m dan een meter verder weer vullen met bijna hetzelfde water.

We gaan redelijk snel al aan boord en de indeling is 2-4-2 en ik zit naast een Australische man die blijkbaar vaker met Qantas vliegt want hij wordt speciaal begroet door de customer service supervisor oftewel een soort purser (denk ik). Gedurende vlucht blijkt m’n buurman een apart type te zijn, hij draagt de hele vlucht geen gordel (dat hoeft blijkbaar niet als je vaak vliegt), drinkt genoeg wijn en houdt me de hele nacht wakker. Ik krijg zelfs een keer z’n kussen in m’n gezicht. Ja dan slaap ik ook niet echt meer.

De vlucht duurde 6 uur en 45 min en dat is eigenlijk net te kort om even voldoende te kunnen slapen. Eerst komen ze nog met het avondeten langs, dit keer keus uit beef, chicken en iets vega. Ik kies voor de kip en krijg er ook nog een knoflookbroodje en cake bij.

Na het eten komt er nog een rondje koffie en thee en dan probeer ik te gaan slapen. Daar komt niet veel van door alle buren die een eigen idee hebben van slapen en de vele kinderen op de vlucht die alleen maar aan het krijsen zijn. Pff wat een slechte nacht maar de vlucht zelf was heel rustig.

We landden voor op schema op Brisbane, waar ik verder niet veel van kan zien want ik zit aan het gangpad. Ik kon niets kiezen bij het inchecken maar ik weet wel weer waarom ik anders op een nachtvlucht altijd voor het raam kies. Maar genoeg gezeurd hierover, ik ben eindelijk in Australië!

Veel haast heb ik niet want het is nog voor 7.00 uur en de autohuur gaat pas om 8.00 uur open. Eerst maar door de paspoortcontrole waar ik de vraag krijg of ik de afgelopen 7 dagen in Indonesië ben geweest. Geen idee waarom maar het noteert het op mijn inreiskaart (je weet wel die van het TV-programma Border Control) en heet me welkom in Australië.

Ik maak nog snel even een stop op het toilet en als ik terugkom, ligt m’n koffer al op de band. Het tempo zit er altijd goed in als je geen haast hebt 😉. Dan met de inreiskaart naar de ‘gevreesde’ bagagecontrole. Nu heb ik weinig eten bij me maar je hebt toch een soort van angst door dat programma. Ik weet niet waar ze dat opnemen, maar hier wordt in ieder geval niemand gecontroleerd. M’n kaart wordt bekeken (ik heb alles met nee aangekruist) en dan is het dankjewel en je mag naar de exit. Oké dan.

Eerst even ergens een ontbijtje scoren (we kregen in het vliegtuig nog een hartig taartje met paprika en tomaat voor het ontbijt, ja daar heb ik echt trek in om 3.00 ’s nachts) en dan wachten tot het tijd is om de autohuur te bellen. Als ik ze bel, blijkt dat ze me niet kunnen komen ophalen en dat ik maar een taxi moet nemen. Die zullen ze later vergoeden en terugstorten op m’n creditcard.

Ik krijg een mooie Hyundai Kona mee (ik zal later een foto plaatsen, vandaag vergeten) en toevallig rijd ik thuis ook een Hyundai, maar dan een i10. Iets anders qua grootte. Ik moet er wel weer even aan wennen, links rijden, stuur aan de andere kant, zo'n bakbeest en een automaat. O ja, en het andere verkeer. Ik moet nog een stukje rijden vandaag want ik overnacht in Sunshine beach in de buurt van Noosa.

Onderweg kom ik langs een uitzichtpunt (Wild Horse Mountain) en dat lijkt me wel een mooie gelegenheid om me even om te kleden en gelijk de benen te strekken. Nou die zijn gestrekt hoor, er stond wel bij ‘steep climb’ maar ik dacht 700 m dat moet wel lukken. Goed om te weten dat steep ook echt steep is hier. Alleen boven aangekomen, blijkt het uitzichtpunt dicht wegens werkzaamheden. Huh, hadden ze dat niet beneden aan kunnen geven?? Er is niemand aan het werk dus ik ga stiekem nog wel even de uitkijktoren op om van het uitzicht te kunnen genieten.

Dan rijd ik verder naar Noosa waar ik stop bij het plaatselijke winkelcentrum want er moeten boodschappen gedaan worden, ook op vakantie. Ik koop gelijk een simkaartje van Australië zodat ik overdag ook makkelijker bereik heb en google maps op m’n android auto kan afspelen (en ja ook om te kunnen cachen onderweg). Voor 17 dollar (ruim 10 euro) krijg ik 25GB. Dat lijkt me een prima deal.

Ik haal hier gelijk ook maar even een lunch en klim dan omhoog (dit keer met de auto) naar het uitzichtpunt in Noosa National Park: Laguna Lookout. Wow dat is ineens een mooi uitzicht. Morgen ga ik de rest van het Nationale Park verkennen.

Bij dit uitzichtpunt ligt ook een cache dus ik dacht, ik neem deze even snel mee. Staan er al 2 anderen bij die cache, ik ben dus niet de enige die cachen combineert met vakantie vieren. Zij spelen alleen wel een beetje vals want het logboekje zit vast in de cache maar ze loggen ‘m toch. Ik peuter ‘m eruit met m’n pincet en teken ‘m wel.

Dan ga ik naar het hostel waar ik vandaag een nachtje blijf slapen. Alles sloten gaan hier met een app (die ik eerst nog moest downloaden) dus dat is wel mooi geregeld, nooit meer m'n sleutels kwijt. Ik ruim m’n auto nog even op en haal wat spullen eruit voor morgen. Dan stort ik in en dat is niet zo raar na vannacht en ga lekker een uurtje liggen. Morgen weer een nieuwe dag!

 

 

Dag 4 Singapore

Ik klim vanochtend weer uit m’n pod en bedenk dat als ik het nog een keer zou doen, dat ik dan toch liever onderin lig. De trappetje steeds op en af is ook niet alles. Maar goed, ik heb het overleefd net als m’n koffers die ik weer 2 trappen naar beneden zeul. Gelukkig mogen ze hier blijven staan want ik heb nog een dagje in Singapore gepland voordat ik vanavond naar Brisbane vlieg.

Ik ga eerst een ontbijtje halen en loop daarna weer terug naar de automaat waar ik gisteren de postzegels heb gehaald. Ik bleek er eentje te weinig gekocht te hebben en hier is ook vast de brievenbus. Jahoor, gisteren compleet gemist. Alles gepost en hopelijk komt het goed aan in Nederland.

Dan neem ik de metro op Raffles Place naar Little India. Singapore heeft veel immigranten en ook 4 officiële talen: Engels, Mandarijn, Maleis en Tamil. Als ik daar de metro uitloop dan ruik ik het al meteen: bloemen, kruiden en eten. Ik ben even op een andere plek in de wereld. De eerste stop hier heeft niet echt iets met India te maken en dat is het kleurrijke voormalige huis van Tan Teng Niah, een rijke Chinese zakenman. In 1900 gebouwd in wat toen een industrieel gebied was, pas later is het Little India geworden.

De volgende bezienswaardigheid ligt langs de Serangoon Road, de doorgaande weg in Little India. Deze is ook rijk versierd.

Het is de Sri Veeramakaliamman Tempel, één van de oudste Hindoetempels van Singapore. Het rijk versierd met allerlei beeldjes, helaas staat er wel een grote tent voor. Ik trek m’n schoenen uit en trek m’n jurkje wat meer over m’n knieën heen zodat ik naar binnen kan. Binnen is een ceremonie aan de gang en ik kijk even hoe het in z’n werk gaat. Net als bij de Hindoetempel van zaterdag is hier een echte kassa als ware het een amusementspark waar je alles kunt kopen voor de ceremonie.

Naast deze Hindoetempel, zijn er in deze straat o.a. nog een andere Hindoetempel (Sri Srinivasa Perumal Tempel), een Indiase Moskee (Angullia Mosque) en een Sikhtempel. Voor ieder wat wils dus!

Aan het einde van Serangoon Road neem ik de metro naar een ander deel van Singapore: Kampong Glam, de Oosterse wijk. Hier hangt weer een totaal andere sfeer, je gaat van de curry naar de saté en cendol. En van de telefoonzaakjes naar de perzische tapijten. Wat een verschil in zo’n stad. De grote Sultanmoskee springt meteen in het oog.

Rondom de moskee zijn allerlei gezellige straatjes met namen als Arab Lane, Haji Lane en Muscat Street. De laatste is met allerlei muurschilderingen versierd, maar die zie je overal wel in deze wijk.

Hierna is het tijd om de koelte op te zoeken en waar anders dan in dé shoppingstreet van Singapore: Orchard Road. In één van de vele winkelcentra zit een Japanse supermarkt incl foodcourt en dan ‘moet’ natuurlijk de sushi uittesten. Nou die is prima hier!

Na de lunch loop ik wat door de verschillende winkelcentra heen en je kan hier zelfs je paraplu drogen!

Dat blijkt even later geen overbodige luxe te zijn want buiten is het noodweer losgebarsten. Niet normaal hoe hard het ineens regent en onweert. Als ik denk dat het wat minder hard regent, waag ik de oversteek maar ik kom volkomen verregend weer terug gerend. Eerst binnen maar wat opdrogen. Gelukkig kan ik binnendoor naar de metro lopen maar als ik dan op Raffles place aankom, lijkt het nog harder te regenen. Ik moet bij het hotel nog m’n koffers ophalen maar dat is eigenlijk niet te doen in dit weer. Aangezien ik weinig keus heb, ga ik er toch maar doorheen en kom volledig doorweekt bij het hotel aan. Uiteraard moet ik ook weer dezelfde weg terug. Straks maar even omkleden op het vliegveld (nog niet wetende dat alles in de koffer, dus ook m’n droge kleding, nat is geworden).

De metro is een prima verbinding naar het vliegveld en daar eenmaal aangekomen, zijn er genoeg kiosken waar ik uit kan kiezen.

Op Changi Airport is genoeg te beleven, maar op de terugweg naar huis heb ik hier een wat langere overstap en hou ik het nu alleen bij het zoeken naar eten. Om 21.00 vertrekt het vliegtuig naar Brisbane en hoe dat verloopt, lees je morgen.