Dag 35 Uluru

Ik sta op tijd op vanochtend want het is best warm hier in Central Australia  Het wordt vandaag 38 graden dus ik probeer vroeg op pad te gaan zodat ik vanmiddag in de airco kan doorbrengen! Om 8.00 uur begint een rangerwalk in Uluru. Dat lijkt me een mooie start van de dag. De ranger is van Aborginal afkomst en heeft vele verhalen over de omgeving maar ook over de moeizame relatie met de ‘White men’.

Hij legt o.a. uit dat ze niet behoren tot een bepaalde stam, maar dat je behoort tot een bepaalde taal. Er waren ooit zo’n 500 van die taalgroepen! In dit gebied leven de Anangu. Inmiddels is er ook een geschreven taal maar dat is pas van de laatste 30 jaar, één van de problemen die er zijn met de regering is dan ook dat niets ‘vast ligt’. Alles ging in over op de volgende generatie in de vorm van dans, zang, verhalen en tekeningen. We komen ook langs een deel waar de rotstekeningen te zien zijn. Dit was een plek waar de jongste mannen hun opleiding kregen van de ouderen. Wat ze tijdens het jagen tegen kwamen, werd getekend om zo door te kunnen geven wat ze gezien hadden en wat er in de omgeving leeft.

De mannen en vrouwen krijgen een gescheiden opvoeding en eigenlijk mag je als vrouw niet in het mannendeel komen en omgekeerd ook niet. Als het aan de gids ligt, zou dit ook voor ons moeten gelden maar omdat dit een nationaal park is, moeten er concessies gedaan worden en dit is één van. Het leek mij niet dat hij het ermee eens was… Overigens mocht het vrouwendeel niet gefotografeerd worden.

Zoals bij zo vele inheemse bevolking bestond het leven uit jagen (mannen) en verzamelen (vrouwen). ’s Avonds kwamen ze bijeen in de ‘keuken’ en werd al het verkregen eten klaargemaakt.

De gids vertelt een aantal verhalen van het Mala-volk (dat hier leefde) maar omdat we niet tot de Aboriginals behoren, krijgen we niet alles te horen. Hij weet zelf ook niet alles want hij behoort niet tot dit volk, dus hij krijgt ook niet alles te horen. Hij legt uit de verhalen net als een boek zijn, je moet geduld hebben en elk jaar naar de ceremonies gaan om weer het volgende hoofdstuk te kunnen horen. De ceremonies duren vaak weken maar de rangers krijgen maar één dag per jaar vrij om zo'n ceremonie bij te wonen (je krijgt zo wel het idee waarom de relatie moeizaam is).

In 1985 hebben de Anungu dit land terug gekregen maar met de voorwaarde dat het voor 99 jaar geleased zou worden aan Parks Australia. Ze hebben dus beiden zeggenschap over het land. Of zoals de gids het duidde met z’n voet dat de grond van Anungu is en de paaltjes die er op geplaatst worden zijn van Parks Australia.

Na zo’n 2 uur laat hij ons alleen terug lopen naar de parkeerplaats en ik heb het gevoel dat Australië nog ver is van een goede oplossing met de inheemse bevolking. Er zit in ieder geval een hoop oud zeer (erg begrijpelijk uiteraard) en ook de ‘nee’ stem van het referendum een paar weken geleden helpt daar niet bij. Ik vind dat je hier respect moet tonen voor diegene van wie het land is. Dus niet meer de rots beklimmen, geen foto’s maken waar dat niet mag en je inlezen wat dit stuk land betekent voor de inheemse bevolking.

Inmiddels is best warm al geworden dus ik ga lekker in de airco in de auto een stukje rijden naar een ander deel van dit park: Kata Tjuta. Dat betekent ‘many heads’. Er zijn 36 van deze ‘hoofden’. De westerse naam is The Olga’s genoemd naar de hoogte rots. Ik stop bij een uitzichtpunt maar ik moet nog wel een stukje lopen in de hitte en vooral in de vliegen. Deze omgeving staat bekend om z’n vele vliegen maar rondom Uluru valt het nog mee, maar hier zijn ze al in groten getale. Pff wat irritant.

Ik ga nog een andere wandeling maken bij de Walpa Gorge. Om de vliegen enigszins tegen te gaan, doe ik dit keer wel m’n vliegennet op, ja ik was voorbereid hierop en ziet eigenlijk iedereen in dit deel ermee lopen. Dan valt het wel mee, het kijkt alleen een beetje raar door zo’n net heen.

Na de Walpa Gorge rijd ik terug naar Yulara, doe wat boodschappen en ga dan lekker een boek lezen in de airco want inmiddels is het bijna 40 graden. Morgen ga ik nog een laatste stukje van Uluru verkennen in de ochtend als het wat koeler is en dan rijd ik naar Kings Creek. Daar is geen wifi of telefoonontvangst dus de volgende blogs zullen waarschijnlijk vanuit Alice Springs komen!