Dag 28 Cape Otway - Warrnambool

Heerlijk geslapen hier vannacht zo in de rust van Cape Otway. Ik doe op m’n gemak want de eerste bestemming van vandaag ligt hier op Cape Otway en dat is de vuurtoren. Daar blijkt een heel openluchtmuseum van gemaakt te zijn en je moet ook entree betalen. Die is vandaag wel de helft want vorige week was hier een aardbeving (5.0) en daarom is de vuurtoren niet toegankelijk. Buiten de vuurtoren is er nog steeds genoeg te zien.

Naast een vuurtoren was dit ook een telegraafstation. Een belangrijke manier van communiceren in die tijd want daarvoor ging alles per post en dat duurde wel even vanuit Europa en de VS. Er is ook een ‘history talk’ van een kwartiertje en de gids legt uit wat uit over het leven in die tijd. Cape Otway is een bijzondere plek want hier komen twee stromen (Bass Straat en Indische Oceaan) dus het spookt hier behoorlijk. Bedenk je dat vroeger hier zeilschepen aankwamen die navigeerden op de sterren en stand van zon en maan. Ze hadden al 1000-en kilometers geen land gezien en moesten dan een relatief smalle straat door tussen Cape Otway en King Island. Kortom een goede plek voor een vuurtoren.

Het leven was wel hard hier, er was geen weg over land dus voorraden kwamen 1-2 x per jaar via het water en werden dan 6km verder gedropt. Ook is hier pas in 1962 elektriciteit gekomen, het wel echt een afgelegen gebied. Desondanks heeft één familie hier 30 jaar gewoond!

In deze vuurtoren draaien de lampen in een kwikbad. Dit houdt het licht stabiel als de vuurtoren beweegt door de wind. Alleen de aardbeving van vorige week heeft ervoor gezorgd dat er kwik is gelekt en dat moet dus eerst opgeruimd worden voordat er weer rondleidingen gegeven mogen worden.

Na dit interessante begin rijd ik terug naar de The Great Ocean Road om aan het tweede deel te beginnen. Eerste stop is bij de Gibson Steps. Langs dit deel van de kust zijn er hoge kliffen dus de stranden zijn niet makkelijk te bereiken. Hier leiden 89 treden van bovenop de klif naar het strand.

Uiteraard moeten dan ook weer alle treden naar boven geklommen worden waarna ik verder ga naar één van de populairste uitzichtpunten: 12 Apostles. Er zijn hier nooit 12 rotsen geweest maar het klinkt wel lekker. Van de oorspronkelijke negen rotsen zijn er nog acht over.

Een stukje verder op de weg stop ik bij de Loch Ard Gorge, genoemd naar het schip dat hier vergaan is. Het uitzicht is hier al schitterend genoeg, maar als er nog een mierenegel (Echidna) voor gaat staan dan wordt ‘ie nog mooier.

Bij het volgende punt heb ik zicht op de London Bridge, nou ja, had uitzicht want deze is deels ingestort in 1990. Er waren toen 2 toeristen op het uiterste deel en die moesten gered worden met een helikopter.     

 

Als laatste van de dag stop ik nog bij The Grotto, Bay of Martyrs en Bay of Islands. Wat een pracht allemaal!

Dit is de laatste stop langs de kust, morgen ga ik het binnenland in en daarna sluit ik dit deel van mijn reis af in Melbourne.